HTML سرواژه‌ٔ HyperText Markup Language و به معنای « زبان نشانه‌گذاری ابر متن» است .

HTML، سنگ بنای وب است ؛ یک زبان رایانه‌ای که برای تدوین قالب و طراحی صفحات وب به کار برده می‌شود. دستورالعملهای این زبان، برچسب (Tag) نام دارند که محتوای یک صفحهٔ وب، به وسیلهٔ آنها، نشانه‌گذاری شده و بدین‌ترتیب، نحوهٔ نمایش آن صفحه برای مرورگرهای وِب، توصیف می‌شود. هر یک از برچسبهای HTML، معنا و مفهوم خاصی دارند و تأثیر مشخصی بر محتوا می‌گذارند؛ مثلاً برچسبهایی برای تغییر شکل ظاهری متن، نظیر درشت‌ و ضخیم کردن یک کلمه یا برقراری پیوند (Link) به صفحات دیگر در HTML تعریف شده‌اند. یک سند HTML، یک پرونده مبتنی بر متن (Text–based) است که معمولاً با پسوند .htm یا .html نامگذاری شده و محتویات آن از برچسبهای HTML تشکیل می‌شود.

مرورگرهای وب، که قادر به درک و تفسیر برچسبهای  HTML هستند، تک‌تک آنها را از داخل سند HTML خوانده و سپس محتوای آن صفحه را نمایان‌سازی (Render) می‌کنند. HTML یک زبان برنامه‌نویسی نیست، بلکه زبانی برای نشانه‌گذاری ابرمتن است و اساساً برای ساختمندکردن اطلاعات و تفکیک اجزای منطقی یک نوشتار ) نظیر عناوین، تصاویر، فهرستها، بندها و جداول ( به کار می‌رود. از سوی دیگر، HTML را نباید به عنوان زبانی برای صفحه‌آرایی یا نقاشی صفحات وب به کار برد؛ این وظیفه اکنون بر دوش فناوریهای دیگری چون شیوه‌نامه‌های آبشاری است. گفتنی است HTML شکلی از زبان دیگری بنام اس.جی.ام.ال است و « کنسرسیوم وب جهان گستر » آنرا به عنوان استانداردی برای نشانه‌گذاری مستندات ابرمتنی برای عرضه در وب، تدوین کرده است.