تكنولوژي ديسك سخت ( HARD DRIVE ) بر پايه پروسس موازي اطلاعات عمل مي كنند و بدين معناست كه اطلاعات به صورت بسته هايي به روشهاهي مختلف ( رندوم ) به باس اطلاعاتي فرستاده مي شوند. اطلاعات از ديسك سخت در فاصله هاي زماني كاملاً تصادفي مي آيند و وارد باس اطلاعاتي شده و در نهايت به سمت مقصد نهايي مي رود. IDE مخفف Integrated Drive Electronics مي باشد همينطور كه مي دانيد رابط IDE گاهي با عنوان ATAشناخته مي شود كه مخفف AT Attachment است.

اين تكنولوژي از سال 1990 به عنوان استاندارد كامپيوترهاي شخصي (PC ) براي هارد ديسك ها بوده است و اين زماني بود كه تكنولوژي مذكور جاي درايوهاي ESDI و MFM را گرفت يعني زماني كه هارد ديسك ها به طور متوسط حجمي معادل 200 مگا بايت داشتند. در سال 1990 اولين هارد ديسك يك گيگا بايتي وارد بازار شد و قيمتي برابر 200 دلار در بازار آمريكا داشت. از آن پس تا كنون IDE تكنولوژي مورد استفاده بوده زيرا هاردديسكها را با قيمت پايين در اختيار مصرف كننده قرار مي داد، جاي كمتري مي گرفت و سرعت مناسبي داشت.

همتاي IDE در آن زمان SCSI ( كه مخفف Small Computer System Interface است) بود. SCSI كمي از IDE سريعتر است اما بسيار گرانتر است. به علاوه احتياج به خريد يك آداپتر است SCSI كه ارزان هم نيست. به عبارت ديگر IDE بازار هارد ديسكهاي كامپيوتر هاي شخصي را در انحصار خود گرفت. آنطر كه به نظر مي رسد كارخانه هاي معتبر حداقل يك تا دو سال ديگر به توليد هارد ديسكهاي با تكنولوژي IDE ادامه دهند.

هارد ديسكهاي IDE از كابلهاي ريبون پهني استفاده مي كنند كه در داخل كامپيوتر بسيار به چشم مي آيند و مرتب كردن اين كابلها در داخل كامپيوتر خود هنري است.

تكنولوژي هارد ديسك هاي ساتا ( SATA ) بر اساس پردازش اطلاعات متوالي ( سريال ) است. يعني انتقال اطلاعات از هارد ديسك به باس ديتا و در جهت عكس به طور منظم و در دور ه هاي زماني مشخص انجام مي گيرد.

هارد ديسكهاي ساتا از كابلهاي ريبون با پهناي كمتر استفاده مي كنند كه براي كساني كه آن را اسمبل مي كنند راحت است. اين كابلهاي نازك داراي كانكتورهاي بستداري هستند كه كار كردن با آنها را ساده تر مي كند.

هارد ديسكهاي ساتا اطلاعات را با سرعت متوسط 150Mb بر ثانيه انتقال مي دهند. اما مقاله هاي زيادي روي اينترنت در مورد هارد ديسكهاي با سرعت 3Gb در ثانيه خواهيد يافت.